TRUST ME !


         

    या कॉर्पोरेटच्या पॉलिटिकल दुनियेत स्वत:मधलं 'मी'... बालपण... खोडसळपणा  अन् कुठेतरी स्वत:लाच विसरायला लागतो. स्वत:मधल्या खुबी विसरतो. (मला तरी असं वाटतं). त्यात स्वभाव दिलखुलास असेल तर काय ते पॉलिटिक्स कळायलाही उशीर लागतो आणि जेव्हा कळतं तेव्हा मनाची गुंतागुंत वाढतंच जाते. हे असंच का ? तसंच का ? असं का करायचं ? जो है सो है ! उगाच का आव आणायचा ? असे बरेच्च प्रश्न. शेवटी ठरवतोच. आपण 'सो कॉल्ड कॉर्पोरेट पॉलिटीक्स'पासून लांब राहू. राहण्याचा प्रयत्नही करु लागतो. स्वत:ला प्रत्येक क्षणी प्रूफ करत असतो. पॉझिटीव्ह ठेवत असतो. YES I CAN DO IT वाली फिलिंग आणतो. पण कधी ना कधी याचा अतिरेक होतोच. चिडचिड...डिप्रेशन...हताश... होतोच. पण या सगळ्यापासून लांब रहायचं असेल, HAPPY-WAPPY लाईफ जगायची असेल तर कोणत्याही प्रसंगी स्वत:वर विश्वास ठेवणं खूप्प्प गरजेचं आहे. आपल्यात काही कमी नाही. मी सुद्धा हे करू शकते/ शकतो.  हा ATTITUDE ठेवणं  तसेच  'विश्वास' हा शब्द मनात बिंबवणं गरजेचं आहे. 

      अशाच काहीशा घटना  'चॉपस्टीक' सिनेमामध्ये अभिनेत्री मिथिला पालकरसोबत घडताना दिसतात. बॉसचं टार्गेट असणं, आपल्या बद्दलचं गॉसिप एकू येणं, आजूबाजूच्या लोकांनी जाणून-बुजून IGNORE करणं. स्वत: विषयी आणि कामाविषयी अविश्वास दाखवणं. हे सगळं कुठे तरी खटकतं. नेगेटिव्ह फिलींग. Feelling Like Failure स्टेटस टाकण्याची इच्छा होते. यात आपल्या नावातंच खोट असेल तर मग विचारुच नका.  (सिनेमामध्ये मिथिला निरमा नावाच्या मुलीची भूमिका करतेय. नावावरुन  लोक तीची मस्करी करत असतात) मग तर स्वत: वरच हसण्याशिवाय पर्यायच उरत नाही.अशा ऑफिसच्या टेन्शनमध्ये स्वत:लाच गिफ्ट केलेली नवी कोरी गाडी घेतलेल्या दिवशीच हरवली तर.....


निरमाला तीची गाडी मिळते का ? तिचा स्वत: वरचा CONFIDENCE जागा होतो का ?  तिची या सगळ्यात कशी धांदल उडते? आणि हो  तुम्हालाही लाईफमधून थोडं रिलीफ  किंवा लाईफमध्ये हलकं-फुलकं INSPIRATION हवं असेल तर नक्की पाहा.. 'चॉपस्टिक'

  ('आयुष्यात  प्रत्येक गोष्ट परेफक्ट  मिळतेच असे नाही' असा फुकटचा सल्ला कोणीतरी तुम्हाला दिला असेलच. पण कसं आहे की आपल्याला 'हव्या असलेल्या गोष्टीला आपण नक्कीच परफेक्ट बनवू शकतो' किंवा 'निदान प्रयत्न तरी नक्कीच करु शकतो' त्यामुळे DON'T WORRY शेवटी काय TRUST महत्त्वाचा.)

                                                   
                                              Pradnya K. Agale.

            

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

ट्यूज डे विथ मॉरी (Tuesday With Morrie) BOOK REVIEW

Image
  मरायचं कसं हे ठरलं की माणूस जगायचं कसं हे शिकतो. 'ट्यूज डे विथ मॉरी' या पुस्तकातील ही ओळ अगदी मनापासून पटली आहे. आजन्म शिक्षक असलेले मॉरी आणि त्यांचा आजन्म विद्यार्थी मिच यांची ही कथा...  प्राध्यापक मॉरी आणि विद्यार्थी मिच       या पुस्तकात कॉलेजमध्ये प्राध्यापकाला लागलेला विद्यार्थ्याचा लळा, वेगवेगळ्या विषयांवरील त्यांची चर्चा, कॉलेज संपल्यानंतर तुटलेला संपर्क, पुन्हा काही वर्षांनी विद्यार्थ्याला अचानक आपल्या प्राध्यापकाला झालेली भेटण्याची इच्छा, नेमकं त्याचवेळेस मरणाच्या दारात असलेले प्राध्यापक यानंतर त्या दोघांमधील आयुष्य, प्रेम, करिअर, कुटुंब, मृत्यू या विषयांवर रंगलेली प्रदीर्घ चर्चा बरंच काही आपल्याला शिकवून जातात.      मृत्यू डोळ्यासमोर तरळत असताना आयुष्यावर भरभरून प्रेम करणारे आणि समोरच्याला काहीतरी देण्याची भावाना असणारे  मॉरी कुठे आणि आपण कुठे? छोटुसं आयुष्य आहे रे भरभरून प्रेम करा, असं आपण नेहमी ऐकतो किंवा बोलत असतो. पण आपला मृत्यू उंबऱ्यावर असताना आयुष्यावर प्रेम करणं कसं शक्य आहे यार???  अर्थात हा प्रश्न मलाही पडला.पण या पुस्तकात हेच तर गुपित आहे.     ''ए
Read more

पहिला ब्लॉग... पहिली स्टोरी...

Image
मी मुंबईची.... पण माझं आणि पुण्याचं नातं तसं काहीसं वेगळंच... कारण माझं मास्टर इथेच झालं. हॉस्टेलला राहिले. त्यामुळे चांगल्या - वाईट आठवणी, गंमतीजमती, कडू -  गोड अनुभव मला पुण्याने दिले...आले तेव्हा नको वाटायचं पुणे... सगळंच काही स्लोली... पण हळुहळु मित्र / मैत्रिणी मिळाल्या...रुममेटशीही चांगली गट्टी जमली...पण  नुकतीच सुरु झालेली ही  'बॅचलर जर्नी'  आणि मास्टरचे 2 वर्ष कधी संपले कळलंच नाही... त्यानंतर अधूनमधून पुण्याला जायचे....                एकदा पुण्याला गेले असताना आमच्या रुममेट फेन्डसचा आईस्क्रीम खायला जाण्याचा प्लान ठरला... प्रत्येक जणी आपआपली फेवरेट आईस्क्रीम सांगू लागल्या. माझी सांगायची वेळ आल्यावर मला आठवले की मला माझ्या मित्राने तवा आईस्क्रीमबद्दल सांगितले होते. मी हे माझ्या फ्रेण्डसलाही शेअर केले. जाऊया म्हणून सगळ्यांनी गोंधळ घातला. पण ही तवा आईस्क्रीम खराडीत मिळते फक्त एवढंच मला माहित होतं. मला वाटलं हे सांगितल्यावर सगळ्यांची निराशा होईल. 7 वाजून गेल्याने सगळे नाही बोलतील. कारण कर्वेनगर ते खराडी दीड तासाचा प्रवास. त्यात यायला देखील वेळ होणार. पण सगळंच उलटं झालं.
Read more

... पण 'तु हवा आहेस'

Image
प्रिय दादा ,    कसा आहेस ?.. वेळेवर जेवतोस ना. .. आईला फोन का नाही करत रे .. .माहितीये ती जरा जास्त लेक्चर देते...पण करायचा रे..आपल्याशिवाय आहे तरी कोण तीला... थोडं व्हायचं बोर ...     हमहम्मम.... तुला कळलं असेलच मी का एवढी तुझी विचारपूस करतेय. हाहहाहा... रक्षाबंधन येतंय.... काय गिफ्ट देणार आहेस ? तु काय तुझ्या चॉईसने आणू नको. मला काही आवडत नाही . त्यापेक्षा मी अॉनलाईन एक ड्रेस बघितला आहे. तो दे. आमच्या कॉलेजची पार्टी आहे रे... यावेळेस मी कोणत्या मैत्रिणीचा ड्रेस घालणार नाही आत्ताच सांगतेय. यावेळेस लवकर ये. जास्त सुट्टी काढ . आपण फॅमिली ट्रीप काढू. ..         अरे एक ना...माझ्या मैत्रिणीच्या दादाने सुसाईड केलं तर का ? म्हणे  गर्लफ्रेन्डने त्याला प्रेमात धोका दिला...मग काय आत्महत्या करायची का? आत्महत्या हा काय एकमेव पर्याय आहे का?... दाद्या तुझं काही असेल तर आत्ताच सांग बाबा...माझ्याशी एकदा बोल. .. माहितीये मी लहान आहे तुझ्यापेक्षा पण तरी.    तुझ्याशिवाय कोणी नाही रे आमचं. पप्पा पण आपल्याला सोडून गेले. त्यानंतर आईने आणि तुच माझा सांभाळ केलास. मला वाढवलं.    आई मला शिक
Read more